Lekker eten: daar hoefde ik nooit de deur voor uit. Ik had immers altijd wel iemand die heerlijk kon koken in mijn omgeving. Zo is er gelukkig altijd wel een keuken die lekker ruikt wanneer ik binnenkom, waar mijn stiefvader, mijn broertje of mijn vader net staan te kokkerellen. Dat wilde ik ook altijd! Gelukkig zat passie voor kokkerellen er bij ons gezin er al vroeg in. Iedere keer keek ik er weer naar uit wanneer ik mijn spullen pakte om weer een weekend bij mijn vader te slapen. Dat we dan samen gingen koken, was iets waar ik mij altijd op verheugde. Vooral als het dan ook nét iets lekkers was natuurlijk. Mijn vader kon altijd al goed koken, vond ik. “Papa kookt lekker, mama kan niet koken.” Laat het haar maar niet horen, zei hij dan. Hij maakte de allerlekkerste spaghetti die je je maar wensen kon. Nu, jaren later snap ik ook waarom wij hem zo lekker vonden. Hij gooide er altijd (iets te veel) zoetstof in, dat vinden kinderen natuurlijk noooooit erg.